ছাৰ্ফেক্টেণ্টৰ উন্নয়ন প্ৰক্ৰিয়া আৰু দিশ

ৰ আদিম প্ৰয়োগSurfactantsপ্ৰাচীন কালৰ পৰাই অনুসন্ধান কৰিব পাৰি, যেনে গা ধোৱাৰ ক্ষেত্ৰত প্ৰাচীন মিচৰীয়াসকলে ব্যৱহাৰ কৰা অলিভ অইল চাবোন, কিন্তু ১৯ শতিকাৰ মাজভাগলৈকেহে মানুহে আধুনিক ছাৰফেক্টেণ্ট যেনে চাবোন, পেট্ৰলিয়াম ছালফেট আদি উৎপাদন কৰিবলৈ আৰম্ভ কৰিছিল।

১৯১৬ চনত জাৰ্মান ৰসায়নবিদ ফ্ৰিটজ হাবাৰে "এ-এজেণ্ট" নামৰ এমোনিয়া আৰু পেট্ৰ'কেমিকেল সামগ্ৰীৰ মিশ্ৰণ উদ্ভাৱন কৰিছিল। এই মিশ্ৰণৰ সহায়ত চাবোন আৰু ডিটাৰজেন্ট তৈয়াৰ কৰিব পাৰি, কিন্তু ইয়াত বিষাক্ত গেছৰ পৰিমাণ বেছি আৰু ই বিপজ্জনক, গতিকে গৱেষকসকলে অধিক নিৰাপদ আৰু ফলপ্ৰসূ বিকল্প বিচাৰিবলৈ আৰম্ভ কৰে।

১৯২৭ চনত আমেৰিকাৰ ৰসায়নবিদ ইকো উইনফিল্ড আৰু হাবাৰে সহযোগিতা কৰি নতুনকৈ উদ্ভাৱন কৰে।Surfactantসেইটোৱে বিষাক্ত গেছৰ ঠাই ল’বলৈ ইথ’ক্সিলেটেড ৰাসায়নিক পদাৰ্থ ব্যৱহাৰ কৰে, যিটো নিৰাপদ আৰু অধিক ফলপ্ৰসূ। এইটো ছাৰফেক্টেণ্টৰ মাইলৰ খুঁটি, যিয়ে ঔদ্যোগিক আৰু গ্ৰাহকৰ ক্ষেত্ৰত ছাৰ্ফেক্টেণ্টৰ প্ৰয়োগক প্ৰসাৰিত কৰিছে।

১৯২০ চনৰ পিছত কৃত্ৰিম ডিটাৰজেন্টৰ ওপৰত কৰা গৱেষণাই এক বৃহৎ অগ্ৰগতি লাভ কৰে আৰু মানুহে নতুন ছাৰ্ফেক্টেণ্ট আৱিষ্কাৰ কৰে, যেনে ছডিয়াম এলকাইলবেনজিন ছালফ’নেট, এলকাইল ছালফ’নেট আদি, যিবোৰ অতি ফলপ্ৰসূ আৰু বহুলভাৱে ব্যৱহাৰ কৰা হয়।

১৯৬০ চনত পৰিৱেশ প্ৰদূষণৰ প্ৰাধান্য বৃদ্ধি পোৱাৰ বাবে মানুহে পৰিৱেশ অনুকূল ছাৰ্ফেক্টেণ্ট, যেনে নন-আইয়নিক ছাৰ্ফেক্টেণ্ট, জৈৱ-বিঘ্নিত ছাৰ্ফেক্টেণ্ট আদি অধ্যয়ন আৰু বিকাশ কৰিবলৈ আৰম্ভ কৰে। প্ৰদূষণৰ পৰা পৰিৱেশ সুৰক্ষালৈকে, আৰু এককৰ পৰা বহুমুখীলৈ। ছাৰ্ফেক্টেণ্টৰ বিকাশৰ দিশ তলত উল্লেখ কৰা দিশসমূহত প্ৰতিফলিত হ’ব: 4 প্ৰকৃতিলৈ ঘূৰি অহা; 2 ক্ষতিকাৰক ৰাসায়নিক পদাৰ্থৰ সলনি; ③ কোঠাৰ উষ্ণতাত ধুই ব্যৱহাৰ কৰক; 3 যোগকৰণ অবিহনে কঠিন পানীত ব্যৱহাৰ কৰিব পাৰি; 2 পৰিৱেশ অনুকূল ছাৰ্ফেক্টেণ্ট যিয়ে পেলনীয়া তৰল, বর্জ্য পানী, ধূলি আদিৰ ফলপ্ৰসূ চিকিৎসা কৰিব পাৰে; 3 খনিজ, ইন্ধন, আৰু উৎপাদনৰ ব্যৱহাৰৰ হাৰ ফলপ্ৰসূভাৱে উন্নত কৰিব পৰা ছাৰ্ফেক্টেণ্ট; 1 বহুকাৰ্য্যকৰী ছাৰ্ফেক্টেণ্ট; 2 ঔদ্যোগিক বা নগৰীয়া আৱৰ্জনা ব্যৱহাৰ কৰি জৈৱ অভিযান্ত্ৰিকীকৰণৰ ওপৰত ভিত্তি কৰি প্ৰস্তুত কৰা ছাৰ্ফেক্টেণ্ট; 4 উচ্চ-দক্ষতাসম্পন্ন ছাৰ্ফেক্টেণ্ট যিয়ে কম্পাউণ্ডিং প্ৰযুক্তি ব্যৱহাৰ কৰি ছিনাৰ্জিষ্টিক ইফেক্ট উৎপন্ন কৰে।